De hub-paradox

Het principe van de hubs lijkt eenvoudig. Je parkeert je auto aan de rand van de stad en kiest vervolgens voor het ov, deelscooter of fiets voor het laatste stukje van je reis. Veel van deze hubs bestaan al – sommige zelfs al heel lang – en toch worden hubs nog maar weinig gebruikt. 

In de meeste Nederlandse steden wordt druk gebouwd, met name binnen de bestaande stadsgrenzen. Voor de mensen die er komen te wonen betekent het dat voorzieningen straks veelal op loop- of fietsafstand liggen. Voor forensen wordt het lastiger. Zij krijgen te maken met milieuzones, hogere parkeerkosten en zullen merken dat in de binnenstad fietsers en voetgangers voorrang krijgen ten opzichte van automobilisten. De hub biedt dan uitkomst. En toch heeft de hub zijn doorbraak nog niet gehad. Hoe komt het dat iedereen aan de slag wil met een model dat eigenlijk een nobrainer is, maar dat het niet goed van de grond komt?  

Overstappen 

De eerste moeilijkheid zit ‘m waarschijnlijk in de verplichte overstap. Ergens in de reis van de gebruiker moet de hub een plek krijgen en dus zal er overgestapt moeten worden. Jolanda Smit, die zich vanuit XTNT dagelijks verdiept in het ‘reizigersdenken’, weet dat uit onderzoek blijkt dat de overstaptijd de vervelendste tijd is voor een reiziger. “Een recreatieve reiziger vindt het wat minder erg, die heeft vaak de tijd en geen specifieke route of parkeergelegenheid in gedachten. Voor werknemers is het anders. Zij hebben vaak al een parkeerplek bij kantoor en hebben helder hoe hun reis zou moeten verlopen.” De ene reiziger is duidelijk de andere reiziger niet; onder meer het reismotief speelt een belangrijke rol. 

Het hele artikel over de hub-paradox lees je in het Biind Magazine van oktober, dat geheel in het teken staat van Hubs. Lees hier het artikel en de rest van het magazine.