Gemeente gezocht voor eerste Fietsfamilie-beleidsplan

Op de website van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten zijn bouwstenen te vinden voor een inclusieve gemeente. Dit is een overzicht van instrumenten, als voorbeelden, om te werken aan een inclusieve samenleving. 

Het thema vervoer is in deze bouwstenen uitgewerkt in drie voorbeelden. Ten eerste: het zorgen voor aansluitingen tussen doelgroepenvervoer en regulier vervoer. Ten tweede: het aangaan van het gesprek met vervoerders over betere informatievoorziening in het openbaar vervoer. Het derde punt is samenwerking. Ik maak graag gebruik van de gelegenheid om aanvullende ideeën aan de bouwstenen toe te voegen. Wie mij een beetje kent, begrijpt al dat de fiets daarbij centraal staat.

De fiets, dat is al lang niet meer alleen de omafiets, de racefiets en de mountainbike. Er is een steeds grotere fietsfamilie ontstaan waar onder andere driewielers, bakfietsen, fietstaxi’s en aangepaste fietsen bij horen, al dan niet met trapondersteuning en aangevuld met een navigatiesysteem. Ook de handbike, of handfiets, kunnen we rekenen tot de fietsfamilie. Voor inclusieve mobiliteit is deze ontwikkeling een ontzettend mooie kans, omdat steeds meer mensen kunnen (blijven) fietsen. Daarmee hebben zij een flexibel, efficiënt en milieuvriendelijk alternatief voor de bus en taxi in handen.

Concreet betekent dit dat ik uitkijk naar de eerste gemeente die een Fietsfamilie-beleid 2019-2024 wil gaan opstellen. De afdelingen verkeer, sociaal, recreatie en sport werken samen aan dit beleidsstuk. Het besteedt aandacht aan wat er nodig is om het fietsnetwerk en de -infrastructuur fietsfamilie-proof te maken en aangepast fietsbezit voor wie dat nodig heeft. Waar nodig of wenselijk wordt dit aangevuld met inclusieve deelfietsconcepten. 

Vervolgens komt educatie in beeld, om ervoor te zorgen dat mensen kennis maken met de hele fietsfamilie, niet slechts met enkele dominante leden. Zo begrijpen zij welke mogelijkheden zij (nog) hebben. De fietsfamilie-educatie stelt mensen in staat om zich de fiets eigen te maken die het beste bij hen past. Stimulering om de fiets vervolgens veel te gebruiken in het dagelijks leven en voor sport en recreatie mag ook niet ontbreken in dit plan.

Er zijn al diverse overheden die in hun plannen en aanleg van infrastructuur rekening houden met fietsdiversiteit. Bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van fietssnelwegen en fietsstraten, die breed zijn en een vlak wegdek hebben. Als het gaat om educatie, dan is er steeds meer aandacht om ouderen veilig op de fiets te houden, waarbij de focus op de elektrische fiets ligt. Wat mij betreft mag de doelgroep, maar ook het type fietsen waar aandacht aan besteed wordt, breder getrokken worden. 

Als het gaat om fietsbezit hebben we een scala aan initiatieven, zoals de Fietsenbanken van Rotterdam en Maastricht en het Kinderfietsenplan van de ANWB. Hoe om te gaan met dergelijke initiatieven, vooral op lange termijn, moet ook een plek krijgen in het Fietsfamilie beleidsplan. De verkenning die ik onlangs uitvoerde met Kamieke van de Riet van Zet schetst waar we zoal aan kunnen denken.

Deze voorbeelden zijn pas het begin. Ik verheug me op de verdere uitwerking!