Hoe 'Keizer Voetganger' uit Amsterdam verdwijnt

Inclusieve mobiliteit vraagt om veilige en plezierige looproutes. Die looproutes langs belangrijke locaties in de stad moeten vrij toegankelijk zijn. De gemeente zegt erover: “Het toegankelijk maken van het voetgangersnetwerk vraagt bijvoorbeeld om rolstoelvriendelijke opritten, trottoirs zonder losliggende tegels of andere obstakels, en oversteekplaatsen met voldoende tijd om over te steken”. Dat zou de gemeente regelen in het beleidskader ‘ruimte voor de voetganger’.

Maar, wethouder de Vries trekt nu na ruim twee jaar de stekker uit het beleidskader 'ruimte voor de voetganger'. Dit doet hij vanwege de aanhoudende onzekerheid die de coronacrisis met zich meebrengt en de gevolgen van het nieuwe voetgangersbeleid voor horecaondernemers en winkeliers. Geen enkel ander Amsterdamse mobiliteitsdossier is om deze redenen vertraagd; alleen het voetgangersbeleid. Het is ook geen goed argument. Het beleidskader is gericht op de toekomstige herinrichting van straten en niet op het morgen pesten van horecaondernemers en winkeliers. Op de valreep geeft de wethouder de deelscooterbedrijven nog wel een extra jaar zonder aanvullende voorwaarden te stellen aan stoepparkeren.

Van de fraaie woorden dat Amsterdam een stad wil zijn die voor iedereen comfortabel toegankelijk is blijft weinig over.

Het is een onbegrijpelijke stap van de wethouder, omdat dit beleidskader aan de basis staat van veel van zijn Amsterdamse mobiliteitsplannen (waaronder die over inclusieve mobiliteit, autoluw, verkeersveiligheid, in alle mobiliteitsplannen van de stadsdelen en zelfs in de nota gezondheidsbeleid). Hierin wordt veel en vaak verwezen naar het beleidskader dat feitelijk dus niet is vastgesteld. 

Van de fraaie woorden dat Amsterdam een stad wil zijn die voor iedereen comfortabel toegankelijk is blijft weinig over. Het beleidskader zou niet alleen impact hebben op de ruimteverdeling bij herinrichtingsprojecten, maar in de toekomst ook de basis vormen voor vergunningverlening bij terrassen, winkeluitstallingen, deelmobiliteit en andere objecten op de stoep. Dit basis is er nu niet. Het beleidskader vraagt om aanpassingen van de APV, bijvoorbeeld op het punt van fietsparkeren en deelscooters. Logisch. De wethouder had twee jaar om dit te regelen.

Begin februari 2020 heeft het college het beleidskader ‘Ruimte voor de Voetganger’ vrijgegeven voor inspraak. Er zijn in totaal 133 inspraakreacties binnengekomen van bewoners, ondernemers en belangenvertegenwoordigers. Ook hebben de stadsdelen een advies uitgebracht. De wethouder weigert deze openbaar te maken. Volgens de wethouder liep de inhoud van de inspraakreacties sterk uiteen. Diverse insprekers vonden dat er meer moet gebeuren om ruimte te maken voor de voetganger, andere insprekers vonden de voorgestelde normen juist te streng of overbodig. Waarom maakt de wethouder de zienswijzen en de concept Nota van Beantwoording niet openbaar? Hiervan kunnen we heel veel leren.

Ik kan niet anders constateren dan dat het ons college de afgelopen jaren ontbrak aan visie en leiderschap bij het ruimte maken voor voetganger en daarmee verbeteren van de leefbaarheid van de stad. Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de boeg gaan we met dit besluit jaren terug in de tijd. Voorlopig is de conclusie over de inclusie-agenda van Amsterdam: iedereen doet mee, maar niet als je voetganger bent. Het is een gemiste kans voor ‘Keizer Voetganger‘.