Integrale aanpak om fietskansen te verzilveren

Traditioneel krijgt de fiets als vervoermiddel een verkeerskundige benadering. Er wordt dan gekeken naar zaken zoals intensiteiten, bereikbaarheid en verkeersveiligheid. Gezien de hedendaagse ontwikkelingen, zoals de opkomst van het gebruik van E-bikes, speed pedelecs en de jaarlijks geregistreerde fietsongevallen met letsel of dodelijke afloop, is dat dan ook zeker niet vreemd.

Integrale aanpak

Ik ben echter wel van mening dat, als we de maatschappelijke kansen die fietsen kan bieden echt willen verzilveren, we niet alleen een verkeerskundige maar een bredere en integrale aanpak nodig hebben. Ik las vorig jaar in een nieuwsbericht over een onderzoek van statistiekbureau CBS dat bijna de helft van alle volwassen Nederlanders matig of ernstig overgewicht heeft. Deze doelgroep loopt daarmee een hoger risico op gezondheidsproblemen. En toch geven we in Nederland nog steeds OV-kaarten aan studenten en hebben veel werkgevers leaseregelingen in het personeelsbeleid staan. Hiermee stimuleren we studenten en werknemers, die op een fietsafstand van hun bestemming wonen, juist om de auto of het openbaar vervoer te gaan gebruiken. Maar ik denk ook aan de kansen op het gebied van het klimaat en het recente protest van de 'klimaatspijbelaars'. Welke mogelijkheden kan de fiets bieden op het gebied van de reductie van de uitstoot van CO2, fijnstof en stikstof? Des te langer ik erover nadenk, des te meer thema’s en aanknopingspunten ik vind.

Snelfietsroutes, meer dan alleen infrastructuur

Bij veel gemeenten en provincies zie ik dat er steeds meer wordt nagedacht over de maatschappelijke kansen van de fiets. Eén van de thema’s die nu concreet wordt, is de aanleg van snelfietsroutes. Er worden netwerken van hoogwaardige fietsverbindingen tussen dorpen, steden en economische locaties gerealiseerd als alternatief voor de auto of het openbaar vervoer. De verbreding die ik onder andere ervaar bij de provincie Noord-Brabant en de Brabantse gemeenten is dat er niet alleen ingezet wordt op de aanleg van goede fietsinfrastructuur, maar daaraan gekoppeld juist ook ingezet wordt op gedragsverandering middels fietsstimulering en data-inwinning en -monitoring via innovatieve apps en GPS-gegevens. Lokale overheden krijgen hierdoor toenemend inzicht in het lokale en regionale fietsgebruik, de aanwezige fietspotentie en de mogelijkheid daar nog effectiever op in te spelen.

Ik ben van mening dat bij de aankomende maatschappelijke opgaven, zoals op het gebied van leefbaarheid, gezondheid, duurzaamheid, veiligheid en milieu, de fiets de potentie heeft om wederom bij te dragen aan een effectieve en duurzame oplossing. En dan niet alleen in de ambitie- en visievorming maar juist ook in de realisatie van concrete maatregelen.