Publieke sector onder druk om verbonden voertuigen mogelijk te maken

Twee weken geleden was ik in Halifax, Canada, voor de 2019 TAC-ITS Canada conferentie. De conferentie bleek zoals vele andere smart mobility congressen en bijeenkomsten te focussen op de komst van de ‘connected’, ofwel verbonden, (en uiteindelijk zelfrijdende) auto. De grote vraag: hoe moeten we ons erop voorbereiden? Ik blijf me verbazen over de druk die gemeentes, steden en verkeersautoriteiten zichzelf opleggen om een antwoord te vinden op dit vraagstuk.

Waarom willen we zo graag verbonden voertuigen?

Tijdens een van de panelsessies van de conferentie werd de vraag gesteld of we deze verbonden voertuigen eigenlijk wel nodig hebben en zo ja, waarom. In afwachting op een kritische en interessante discussie ging ik rechtop zitten om de verschillende standpunten goed te kunnen volgen. Ik werd al snel teleurgesteld. Er kwamen geen antwoorden. Men wist niet waarom ze deze verbonden voertuigen zo graag wilden. Eén van de panelleden zei zelfs dat het misschien niet zozeer gaat om wat we nodig hebben, maar simpelweg om wat we willen. 

De consequenties van onze keuzes

Ons verkeers- en vervoerssysteem brengt echter veel negatieve consequenties met zich mee. Jaarlijks betalen we in Nederland zo’n 3,7 miljard euro aan file gerelateerde kosten (NRC, 2017) en wel 14 miljard euro aan verkeersongelukken (SWOV, 2015). Dan hebben we het nog niet eens over alle negatieve effecten op de omgeving en het klimaat. De negatieve externaliteiten van het gemotoriseerd verkeer in Europa kosten in totaal zo’n 800 miljard euro (ECF, 2016). Aan de andere kant leveren de baten van actieve modaliteiten zoals de fiets ons wereldwijd zo’n 150 miljard euro op. Dit terwijl de waarde van de wereldwijde automarkt minstens 70 keer zo groot is als de fietsmarkt. 

Verleiding

We laten ons door de auto-industrie verleiden tot grote investeringen in Intelligente Transport Systemen (ITS) om een auto te kunnen ontwikkelen die ons hopelijk nét iets veiliger kan laten rijden. Tegelijkertijd vergeten we dat het aantrekkelijker en efficiënter maken van de auto alleen maar tot meer autokilometers leidt.

In een wereld waar gemotoriseerd verkeer en vervoer zoveel negatieve effecten heeft op het milieu, het klimaat en de gezondheid van onze bevolking behoren we onze investeringen te doen in gezonde, actieve modaliteiten. Gemeentes, steden en vervoersautoriteiten spelen hier een belangrijke rol in. In plaats van geleid te worden door de grootste geldschieter kunnen zij actie ondernemen namens de bevolking, nu en voor de toekomst.

Hoop voor de toekomst

Wanneer gemeentes, steden en vervoersautoriteiten zelf een visie vormen over hoe mobiliteit hun inwoners het beste kan ondersteunen, creëren we een wereld waarin leefbaarheid ook in de toekomst gewaarborgd blijft. We moeten gericht nadenken over de toegevoegde waarde van nieuwe en vernieuwde modaliteiten en waar deze het beste ingezet kunnen worden. We moeten investeren in die modaliteiten waarmee we investeren in onszelf. 

Een interessante ontwikkeling op dit gebied is het Europese BITS project waarin ITS oplossingen worden ingezet voor het aantrekkelijker en veiliger maken van het fietsverkeer. Wil je meer weten over dit initiatief? Meld je dan aan bij de BITS community door een e-mail te sturen aan mijn collega Robin Kleine.