Samenwerken aan een toegankelijke openbare ruimte

Ik laat u graag voorbeelden zien van situaties waaraan u kunt zien dat alle wijsheid en ervaring die er in een gemeente aanwezig is, niet optimaal is benut. Van dat soort voorbeelden leer je meestal het meest. Want het is niet altijd gebruikelijk om de kring van mee-kijkers en mee-denkers wat groter te maken, men is er niet aan gewend of er is niet aan gedacht. Als dat eenmaal wordt gedaan, zijn de ervaringen veelal zo positief dat het een vaste gewoonte wordt. De praktijk leert dat het bij zowel een ‘klein’ ontwerp als een brandgang achter woningen of een groter project als de herinrichting van een binnenstad van grote waarde is.  
 
In onderstaand voorbeeld ziet u hopelijk direct dat een rolstoel hier niet kan passeren, om van een scootmobiel maar niet te spreken. Een rollatorgebruiker redt het wellicht net, maar ruim is het niet. Maar denkt u bijvoorbeeld ook aan een ouder met een bakfiets of kinderwagen; ook voor hen is dit een uitdaging of lukt het gewoon niet.  



Als alle disciplines vanuit hun expertise feedback hadden kunnen geven, inclusief de deskundigen op het gebied van toegankelijkheid, had dit niet aangepast hoeven te worden. Dat had ergernis, tijd en geld bespaard. Een wat omvangrijker project betreft onderstaande foto. Daar is een drukke verkeersader in een grote stad aangepast en is er een duidelijke oversteek gemaakt van de tramhalte naar het trottoir. Helaas is vergeten een oprit te maken voor zowel rolstoelen en rollators als kinderwagens. Een kostbare en onbegrijpelijke vergissing.  

 
Bij de situatie daarnaast is een straat in een kleinere gemeente opnieuw ingericht. Nieuwe bestrating, nieuwe trottoirs; zichtbaar nét klaar. Het is spijtig dat niet nagedacht is over de plaatsing van de lantaarnpalen en de ruimte die nodig is voor rollende objecten als rolstoelen, rollators, kinderwagens en mensen met een boodschappenwagentje bijvoorbeeld. De oplossing laat nog op zich wachten, is niet simpel en vraagt een aanzienlijke investering. 



En dan onderstaande situatie. Het elektriciteitskastje is voor mensen met een visuele beperking een ‘rare’ sta-in-de-weg die ze hopelijk tijdig opmerken maar waar ze ook lelijk tegenop kunnen lopen of door kunnen vallen. Niet fijn voor degene die dat overkomt en qua aansprakelijkheid en imagoschade ook vervelend voor de gemeente. Zeker als er zo’n mooi plantsoen naast ligt, is het onbegrijpelijk waarom het daar niet in geplaatst is.  
 
Deze situatie kan voorkomen worden als er vanuit de verschillende disciplines en met die kennis en ervaring naar wordt gekeken. Of het nu de vergunningverlening is of in het ontwerp en de fase van aanleg waar iemand aan de bel trekt. Het had moeten worden opgemerkt en er had actie moeten worden genomen. 



Op de onderstaande foto is de intentie zichtbaar om het goed te doen, een comfortabele oprit naar het trottoir zonder hoogteverschil, maar wordt het resultaat teniet gedaan door de plaatsing van de afvalbak op die plek. Samenwerking in de diverse fases van het proces met alle disciplines die hiermee te maken hebben, had dit kunnen voorkomen.  Ik hoop dan ook u hiermee te inspireren om met elkaar de toegankelijkheid nog makkelijker te realiseren en het een vast onderdeel van elke overweging in het proces van ontwerp tot aanleg, beheer en handhaving te laten zijn.